4 Yıl oluyor....
Sanırım herşeyi olduğu gibi anlatmak en doğrusu. Hayatımın en zor 4 yılını geçirdim.... Hayat denen ve pek çok yönden bir savaş niteliğindeki sürecin en can alıcı yılları; ilk defa cepheye çıktığımız, ilk yaralarımızı aldığımız vakitler....Meğer ne şanslıymışım ki bir cephe arkadaşı vermiş bana yukarıdaki....Öyle sağlammış..
Nedeni basit...
Oydu her defasında arkamı kollayan, yaralandığımda yaralarımı temizleyen, kortuğumda cesaret veren..... Her defasında gözlerimi kapayarak kendimi emanet ettiğim....ağladığımda başımda bekleyen. Yeri geldiğinde elleriyle besleyen....
İstanbula geldiğime memnun olduğum, burada bulduğuma sevindiğin nadir varlıklardan biri.... sonradan sahip olduğum kardeşim... canımm.....Baharım.....
iyiki doğmaya karar vermişsin.. iyi ki o gece taksimdeymişsin... iyi ki yanina gelmiş oturmusuz.. iyi ki simdi cok mazide kalan insanları tanımışım ki seni tanımama vesile olmuşlar... İyi ki en zor günleri seninle yaşamışım....Mücadele etmeyi öğrenmişim.... Çünkü sen sahip olabileceğim en iyi kardeşsin.... seni çok çok seviyorum....
İyki doğdun bitanem.....
You were there for me... I witnessed a couple of times... Thank you for not giving up...
I love you.....no words can explain how I see you.....How you meant to me.....
Just dont forget.... Wherever I will be you will be in my mind......I'll be always there for you....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder