Farkettim ki ben, herşey emekle büyüyor. Bir çocuk mesela; anne babanın verdiği özveriyle, emekle, sevgiyle büyür. Ya Bir iş....Çalışarak, emek verip yorularak büyümüyor mu?....Elbette ya öyle büyüyor. Bu çabanın motivasyonu nedir peki ya...Ben söyleyeyim... onu mutlu görme arzusu en nihayetinde ya da bir işi daha iyi bir yere taşıdığını görme arsuzu...Gözlerinin güldüğünü görmenin sizin üzerinizde bıraktığı mutluluk... ya da bir işi başarmış olmanın daha iyi bir yere getirmiş olmanın verdiği o inanılmaz lezzet....
Uzunca bir süredir unuttuğum bir cümleyi duydum geçen gün:
"Sen mutlu olduğunda, yüzün güldüğünde mutlu oluyorum. Güldüğünde gözlerinin içi gülüyor, seninle mutlu oluyorum."
Evet ya...demin de dediğim gibi...motivasyonu bu işin, ister emek verdiğiniz bir insan olsun, ister bir iş; onun daha iyi olduğunu görmek daha mutlu olduğunu görmek ise eğer emeğinizin çabası; orada sevgi vardır... Ve o sevgi büyümeye adaydır; serpilerek büyütür emeklerinizin karşılığını... çünkü sevgiyle verilen emekler hiç bir zaman karşılıksız kalmaz...
Bana sevgiyle verilmiş tüm emekler için teşekkür ederim....
