İnsan yazmayı biriktirdiği zaman daha mı çok doluyor ya da belki de tam tersi o kadar çok karmaşıklaşıyor ki; hangi kelimenin, neyin eleğinden geçtiğini bilmeden iliklerini bağlayıveriyorsun cümlelerin. Ne noktaların bir hatırı kalıyor ne de virgüllerin gücü yeter oluyor bir şeyleri yavaşlatmaya. Zaten her nasılsa hep çok hızlı düşünen, o düşüncelerin içinde kaybolup sonra da kendine yenilen, zaman zaman her ne hikmetse bir şekilde kendinden kaçan bir yapım olmuştur. Zamanın kaçıncı diyarında, ne neyin, ne kimin ne için orada olduğunu umursamadan gölgeler arasında huzursuzlanmak epey bir şey götürdü nasılsa.
Gel gelelim artık bırak o günleri, saatleri bırak saniyelerin bile önemi var. Zira yapılacak çok şey var ve yapacak cok az vakit....
zaten aslında bu hep öyleydi; fakat bizler biraz fazla avare....
Mia....
