Özge'ye...

Sesini karanlıkta duymaya korkan bir çocuğun yorganının altına büzülmesi kadar ürkekçe saklandı sözlerin arkasındaki anlamlara... merakla sıyrılmak istediyse de yorganın altından, yüzünü çevirdi defalarca duymaya korktuğu yalanlara... Ne gerçekti? Kestiremiyordu. Sözler verilmişti, sözler alınmıştı çok zaman.... Düşünmek istemediği tek şey sözlerdi bu defa.... karanlığa sadece kendine verdiği sözlerle açılmak istiyordu.... güvenle...